"تولید داخل" یا "کالای قاچاق"!؟

ضمن تعریف از یک رستوران، "کارشان درست است" می گفت.

عرض کردم که شما فقط ویترین رستوران و جاهایی که همه می بینند را دیده اید، اما من که از ماجراهای پس پرده رستوران خبر دارم خوب می دانم که اوضاع و احوال رستوران به آن خوبی هم که از بیرون به نظر می رسد نیست.

آنچه که بیان شد را نباید به نشانه عدم توجه به ویترین یک واحد صنفی، از رستوران گرفته تا مغازه خوار و بارفروشی، گرفت؛ زیرا آن هایی که ویترین خوب و قابل قبول دارند ممکن است، به اصطلاح، در آن پشت مشت ها هم کارهای قابل قبولی بکنند، در حالی که یک مدیر یا متصدی که در راستای مشتری مداری حتی به ویترین خود نمی رسد می تواند همگان را در فکر نسبتا درست "ویترینش که این باشد، پس پستویش چیست؟" فرو برد.

این روزها برچسب "سیب سلامت" را بازرسان بهداشت و ممیزین بهداشتی و برخی از مردم عادی بسیار مهم قلمداد کرده و آن را نشانه سلامت کالا و قاچاقی نبودن جنس به حساب می آورند.

علیرغم این موضوع، متصدیان و مدیران زیادی هم وجود دارند که وفق نظام عرضه و تقاضا عمل کرده و بیشتر مغازه خود را انبار کالاهای قاچاق، که خریداران بیشتری دارد، می کنند.

سوالی که خیلی ها مطرح می کنند این است که چرا برچسب سیب سلامت در کشور ما بخوبی جا نیفتاده و بسیاری از افراد ترجیح می دهند یک جنس دارای این برچسب معروف را خوب و بهداشتی در نظر نگیرند؟( یا بر عکس، فاقدین آن را خوبتر و بهداشتی تر به حساب آورند!؟)

موضوع، شاید به همان ویترینی که بحث را با آن آغاز کردیم ربط داشته باشد.

شما وقتی یک جنس قاچاق فرنگی را می خرید، اگر مطالعه به زبان انگلیسی را خوب بلد باشید، معمولا براحتی متوجه می شوید که کالا از چه چیزهایی ساخته شده است، چه تاریخ تولید و انقضایی دارد و محل ساخت آن کجاست.

درست است که در کشور ما هم سازندگان مجبور هستند استانداردهای بهداشتی را رعایت کرده و همه موارد فوق را در برچسب تولیدات خود لحاظ نمایند، اما تولیدکنندگان محصولات و کالاهای غذایی در عین حال خوب می دانند که چگونگی این لحاظ کردن چندان اهمیتی ندارد و ضمن اینکه آن ها اجازه دارند تاریخ تولید و انقضای مشکی رنگ را در زمینه مشکی( که به چشم نیاید) درج کنند، مجاز هستند که از کوچکترین و ناخواناترین فونت ممکن در جهت اعلام قیمت کمک بگیرند.

با این حال است که یک مشتری با مشاهده برچسب سیب سلامت نمی تواند مطمئن باشد که محصول وفق استانداردهای بهداشتی تهیه شده است، زیرا تولید کننده ای که نهایت تلاش خود را به عمل می آورد تا تاریخ تولید و انقضا را پنهان داشته و قیمت را طوری که فقط توسط دستگاه بارکد خوان بیب زننده قابل شناسایی باشد درج کند و در باره آن مشتری که مدام محصول را کج و راست می کند تا به اطلاعات آن دسترسی پیدا کند فقط "ای می خندیم" می گوید، قطعا و بدون شک، در خط تولید چیزهای به مراتب بیشتری را از دید بازرسین بهداشت، که عملا به آن ها اجازه پنهان سازی( یا آشکار سازی!!!؟) را داده اند، مخفی( یا تابلو!!!؟) خواهد کرد.

این در حالی است که اجناس قاچاق فاقد برچسب سیب سلامت براحتی آب خوردن با بیان "ما اینیم!" ابراز وجود کرده و به مشتری های خود اطمینان خاطر می دهند که می توانند خیلی هم نگران آنچه در خط تولید می گذرد نباشند.

متاسفانه، پای وزارت بهداشت به اشتغالزایی، که سم مهلکی برای آن است، هم باز شده است؛ امری که باعث شده این وزارتخانه، بدون سند و مدرک، ادعای "فقط ما خوبیم" داشته باشد و جهت به فروش رسانیدن( با به فروش رسیدن فرق دارد!) اجناس و کالاهای غذایی تولید داخل بیش از هر چیز از برچسب "سیب سلامت" مایه بگذارد!

همه این ها، متاسفانه، مانع از این گردیده که به یک شرکت، نهاد، سازمان یا کلا محل کار مستقل بی غرض و مرض اجازه داده شود پای در میدان نهاده و با چند نمونه برداری کوچولو از اجناس تولید داخل و کالاهای قاچاق نشان دهد که کدامین این ها با احتمال کمتری مصرف کننده را به بیماری های نشات گرفته از فساد مواد غذایی یا عدم رعایت بهداشت در پروسه تولید آن ها مبتلا می سازند!

پ ن: کلا مبارزه با قاچاق کالا، می خواهد هر کالایی باشد، کار خوب و پسندیده ای است؛ اما انجام بخشی از این "مهم" نباید به وزارت بهداشت واگذار شود.