مخابرات و ارتباط حضوری!؟

برایم پیامکی با مضمون "از آنجا که منبعد در منطقه شما سرویس دهی با سیم مسی امکان پذیر نمی باشد لازم است در اسرع وقت به مخابرات منطقه مراجعه نمایید" آمده بود.

معمولا اعتنایی به این پیامک ها نمی کنم، اما چون سومین بار بود که مراجعه حضوری من الزام آور تشخیص داده شده بود و از قدیم "تا سه نشه، بازی نشه!" را در خاطر مبارک داشتم، هراس قطع تلفن را به مخیله راه داده و عازم مخابرات منطقه شدم!

در مخابرات منطقه، یک خانم با دلخوری تمام جوابگویم شد و برایم توضیح داد که اجباری در کار نیست و اگر دوست دارم از فیبر نوری بهره مند شوم می توانم پیه پرداخت 5 تا 7 میلیون تومان در اول کار و 80 تا 300 هزار تومان ماهانه را بر تن بمالم!

واقعیت این است که اگر مشابه ماجرای فوق توسط اداره راه برایم اتفاق افتاده بود می توانستم ماجرا را با در نظر گرفتن "اداره راه باید هم از راه پیمایی ماها خوشش بیاید" هضم کنم؛ اما اینکه مخابرات در عوض اینکه بخواهد مردم را از ترددهای اضافی باز داشته و کاری کند که ان ها تا می توانند مشکلات خود را تلفنی حل کنند، خواستار مشاهده روی ماه ماها، از فاصله خیلی نزدیک، شود فقط می تواند نشانه این باشد که شرکت مخابرات هنوز در شناخت هدف خود خوب توجیه نشده است! غیر از این است!؟

+ نوشته شده در سه شنبه چهاردهم فروردین ۱۴۰۳ ساعت 13:32 توسط محمد ماکویی  |