گرامیداشت روز جهانی کارگر!

11 اردیبهشت روز جهانی کارگر است. در این روز بسیاری از کارفرماها از تمامی کارگران خود، بصورت لسانی، تشکر کرده و "خدا حفظتان کند!" را از صمیم قلب بر زبان می آورند.

در همین روز، تعدادی از کارفرماها از کارگران نمونه، خلاق، مطیع، حرف گوش کن، کاری، پر تلاش و دارای احساس مسئولیت و وجدان کاری با دادن لوح و جوایز نفیس نقدی قدردانی کرده و موجبات اینکه باقی کارگرها، در طول سال، چشم دیدن آن ها را نداشته باشند را فراهم می آورند!

در روز 11 اردیبهشت شمار قلیلی از کارفرماها، که بیشتر آن ها را مدیران دولتی تشکیل می دهند، در برابر دیدگان نظاره گر رسانه های خواندنی و دیدنی و شنیدنی و، به ویژه، صدا و سیما بر دستان پر مهر و پر توان و پینه بسته کارگران بوسه می زنند تا مراتب تواضع خویش و بزرگی کارگران را به بهترین نحو ممکن "نمایش" دهند!

متاسفانه، دستان پینه بسته کارگران، دیر زمانی است که ارج و قرب سابق را ندارد!

در این رابطه؛ خوب به خاطر دارم که وقتی یکی از همکاران می خواست از پایان نامه خود دفاع کند از سایر همکاران خواست جمله و عبارتی را پیشنهاد کنند که وی را قادر سازد به بهترین نحو ممکن، ضمن تقدیم پایان نامه، از پدر و مادر گرامی تقدیر و تشکر به عمل آورد.

او در ضمن درخواست از همکاران خواست که از به کار بردن کلمات و واژه هایی همانند "بوسه زدن بر دستان پینه بسته" خود داری نمایند!

هر کسی پیشنهادی داد و من، نیمه شوخی و نیمه جدی، گفتم که بنویسد: "تقدیم به پدر و مادر عزیزم که ککشان هم نگزید تا من بزرگ شوم!"

این روزها بسیاری کارگران دوست ندارند هیچ عزیز و دولتمردی بر دستان پینه بسته آن ها بوسه بزند. بسیاری از ایشان حتی خواهان این نیستند که لوح تقدیر و جایزه نقدی، جلو چشم همکاران و به ویژه وقتی می دانند مزیت چندانی نسبت به دیگران لوح نگرفته ندارند، دریافت کنند. بسیاری از آن ها فقط خواستار یک چیز هستند: "مزد آن ها به موقع و قبل از آنکه عرق تنشان خشک شود پرداخت گردد!" همین و والسلام!

+ نوشته شده در دوشنبه دهم اردیبهشت ۱۴۰۳ ساعت 18:39 توسط محمد ماکویی  |