بهترین "بدترین ها"!

مثل همه پاسخ بعضی سوالات را نمی دانم.( اینشتن هم جواب همه پرسش ها را بلد نبود!) با این حال، شاید تفاوت عمده من با خیلی ها این باشد که خیلی سریع و فوری "نمی دانم" را بر زبان نیاورده و اجازه می خواهم کمی در باره پرسش فکر کرده و در مورد جواب احتمالی آن تحقیق و تفحص و پرس و جو نمایم.

جدا از این مورد همیشه در تلاش بوده ام که کارم را خوب انجام دهم( ترجیح می دهم، به دلایلی، از "به نحو احسن" استفاده نکنم)

این رویه را به دوستان و همکاران هم بارها و بارها سفارش کرده ام و هر بار با ابهام و سوال "اینجا که اجازه نمی دهند کار خوب کنیم!" مواجه شده ام تاکید کرده ام که برای از دست ندادن کار، امر فرموده شده را بر دیده منت نهند؛ اما در عین حال انجام کار درست را هم فرا بگیرند تا اگر خدای کرده روزی با کارفرمایی که کار خوب و درست می خواهد مواجه شوند فرصت طلایی در اختیار را به این آسانی از کف ندهند.

ناگفته پیداست که بیشتر ماها در محیط های کاری کار می کنیم که در آن ها ازمان انجام خلاف های ریز و درشت خواسته می شود. من هرگز زیر بار انجام خلاف درشت نرفته ام و در مورد خلاف های ریز هم ترجیح داده ام، در مقایسه با دیگران، هم آن ها را دیرتر انجام دهم و هم با ادای "از نظر من درست نیست، اما چون شما می فرمایید انجامش می دهم" برای گوینده هزینه ایجاد کنم. به قول یکی از همکاران "هرگز زیر بار زور نرفته ام، الا اینکه زور، زور درست و حسابی بوده است" کوتاه سخن اینکه هرگز ادعای خوب بودن مدام در همه جاهایی که کار کرده ام را نداشته ام اما بطور جدی در تلاش این بوده ام که در میان تمامی کارگران و کارمندان و پرسنل مجبور به بد بودن چون نگینی بدرخشم و در عوض اینکه "آب که از سر گذشت..." را به دل راه دهم، "بهترین بدها" باشم!

+ نوشته شده در یکشنبه نهم اردیبهشت ۱۴۰۳ ساعت 13:44 توسط محمد ماکویی  |