فراتر از فاجعه!؟

شنیدن خبر سقوط هواپیمای اوکراینی، در کشورمان، قلب هر ایرانی وطن دوستی را به درد آورد. غم از دست دادن شماری از مردم خوب کشورمان هنگامی سنگین تر و مضاعف گردید که با خبر شدیم بسیاری از نخبگان جامعه و کسانی که می توانستند ایران و دنیا را جایی بهتر برای زندگی سازند نیز در میان قربانیان سانحه بودند; آن هایی که "عمر بسیار بباید پدر پیر فلک را ..... "نیز در بیان وصف حالشان حسابی کم می آورد!

متاسفانه، نحوه مواجهه مسئولین و دولتمردان کشور، به ویژه هنگامی که با متصدیان خارجی مورد مقایسه قرار می گیرد،  غم "فاجعه" را "سه چندان" و "سوبله" می سازد; زیرا در حالی که مسئولین و متصدیان خارجی در هنگام خبر از وقوع حادثه، کلیه احتمالات ممکن را مد نظر قرار داده و  "باید صبر کنیم تا اطلاعات تکمیل شود" گفتند، همتایان ایرانی آن ها ، تنها به بیان "برخی از این احتمالات امکان وقوع ندارند" و " بعضی شایعات مطروحه را نباید جز فضاسازی رسانه ای معاندین و دشمنان قسم خورده کشور به حساب آورد" اکتفا کردند.

اینک که کلیه ابعاد ماجرا روشن شده و معلوم گشته چیزی که قویا تکذیب می شده، جز واقعیت و حقیقت صرف نبوده است، این سوال پیش آمده که چرا مسئولین و متصدیان کشور ما هنوز یاد نگرفته اند به مجرد وقوع هر پیشامد و اتفاقی از اظهار نظر سریع، فوری و بلافاصله خودداری کرده و همانند بسیاری از همتایان خارجی " اطلاعات را به مجرد تکمیل، ارائه خواهیم کرد" بگویند; آیا آن ها نمی دانند که میزان اعتماد مردم به آن ها که امروزه در پایین ترین حد تصور قرار دارد، با ادامه چنین روش هایی، سیر نزولی طی کرده و هرگز با "تکذیبیه های فوری" و "تاییدیه های از سر ناچاری" نمی توان دیوار تقریبا فروریخته اعتماد بین مردم و مسئولین را بالا آورد!!!؟