چرا "اختلاس" زیاد است؟!

می گویند پولی که یک آدم خوشبخت پیدا می کند همان پولی است که یک آدم بدبخت گم کرده است.

وقتی مقدار پول زیادتر شده و ادم های درگیر بیش از دو نفر گردند موضوع تا حدی متفاوت خواهد بود، زیرا در چنین مواردی، هم بحث پیدا کردن پول در بین نیست و هم، در ازای تعداد قلیل مال بردگان با شمار قابل توجهی مالباخته روبرو خواهیم بود.

در مورد "اختلاس" ماجرا به نوع دوم هم نمی ماند، زیرا وقتی مال برده ها متوجه اینکه مالباخته ای در کار نیست می شوند، بد نمی بینند که کار خود را توسعه داده و جمع قابل توجهی را به تعداد قلیل خود بیفزایند.

قطعا در اینکه "مالباخته ای در کار نیست" می گوییم، غلو کرده ایم و بهتر آن بود که در این باب به شمار قابل توجهی از مالباختگان که مالباخته بودن برایشان چندان اهمیتی ندارد اشاره نماییم.

برای اینکه مطلب بهتر درک شود بد نیست به نوشته ای که چند روز پیش توجه نگارنده را به خود جلب کرد اشاره ای مختصر داشته باشیم.

از برابر یک واحد مسکونی عبور می کردم که مشاهده کردم مطلب زیر با خط خوش و خوانا بر روی صفحه ای کاغذی و آنچنان که توجه هر رهگذری را جلب نماید قلمی گردیده است:

"گل ها متعلق به شهرداری نیست، لذا خواهشمند است از چیدن آن ها خودداری شود"

بیان ساده این جمله این است که در کشور ما مالکیت شخصی بسیار محترم تر از مالکیت عمومی شناخته می شود و لذا فقط اگر مردم متوجه اینکه چیزی صاحب دارد و صاحب آن نیز دولت نیست شوند باید از مال خود کردن آن چیز خودداری ورزند!

به عبارت دیگر همانطور که اگر مردم بدانند گل هایی متعلق به شهرداری است(اصلا متعلق به شهرداری است چه معنایی می دهد!؟) به خود اجازه می دهند که آن ها را خانه نشین نمایند، دانستن اینکه در مملکت پول های بی صاحب فراوانی موجود است!، به دانندگان جواز تصاحب چراغ روشن "بیت المال" را خواهد داد.

شوربختانه، در عوض اینکه مسئولین و متصدیان امور بخواهند با تعریف درست و حسابی بیت المال، برای مردم جا بیندازند که اموال و دارایی ها و مال و منال های دولتی متعلق به همه آن هاست و ملت باید در باره هزینه کرد ریالی از آن حساس باشند، عملکرد متولیان جوری بوده که گویا از بدفهمی و کج فهمی مردم در باره مفهوم "بیت المال" چندان هم بدشان نیامده است!

اینکه سارق گوسفند به فوریت محاکمه شده و دست خود را از دست می دهد، اما خاوری با خیال راحت در فیلم هیجان انگیز "پول رو بردار و فرار کن" بازی کرده و زنجانی با افکاری آسوده "بعدا در باره پس دادن پول ها تصمیم می گیرم" می گوید نشانه ای از این است که در حالی که در سرزمین ما عزمی جدی و جزم برای مبارزه با پدیده هایی همانند "سرقت" و "دزدی" وجود دارد، ارقام عجیب و غریب اختلاس، هنوز،  برای اکثریت مردم و مسئولین جز اعدادی که صفحات روزنامه ها و مجلات را پر می کنند به حساب نمی آید!