رابطه حقوق و معیشت!

"حقوق"، علی القاعده، نباید ربطی به معیشت داشته باشد و هر کس باید در ازای کاری که انجام می دهد پاداشی که متناسب با فعل صورت گرفته است دریافت نماید.

در این باره باید گفت که درست است آدم ها با حقوق دریافتی زنده می مانند و زندگی می کنند و چند سر عائله را می گردانند؛ اما اینکه این موضوع را دستمایه تعیین چیزی به نام "حداقل حقوق دریافتی" قرار دهیم اصلا کار شایسته ای نیست!

جدا از اینکه "حداقل حقوق دریافتی" مصوب، از نظر بسیاری کارفرماها، "حداکثر حقوق پرداختی" معنی می دهد باید به این نکته اشاره داشت که وقتی فردی بر اساس نیاز مستحق دریافت چیزی می گردد، قابلیت و توانایی او ارزش و اهمیت خود را از دست داده و مجردی که بسیار کاربلد است، در سلسله مراتب اداری، پایین تر از متاهلی قرار می گیرد که به علت زود ازدواج کردن و زود بچه دار شدن و عدم رعایت تنظیم خانواده وقت برای تحصیل و یاد گرفتن کار پیدا نکرده است!

من زمانی در شرکتی کار می کردم که حقوق بسیار بالا به من می داد. این حقوق آنقدر مکفی بود که بالاخره مرا شرمنده اخلاق خوش ورزشکاری آقای رییس نمود!

به این مناسبت نزد ایشان رفته و ضمن گلایه از حقوق بالا، "لیاقتش را دارم؟" را بر زبان آوردم!

رییس از استماع این جمله، که نشان از سادگی کامل نگارنده می داد، کلی قهقهه زد و بعد صادقانه عنوان کرد که اگر از قبل من کمتر از 5 برابر دریافتی مرا دشت نمی کرد لحظه ای در اخراج من تعلل نمی ورزید!

با عنایت به موارد بالا شاید متوجه شده باشید که چرا تعیین "حداقل دستمزد" کار درستی نیست!

اگر چنین است چرا مسئولین و متولیان امر متوجه ایراد کار نشده و کماکان در ماه های پایانی سال شاهد جر و بحث هایی با موضوعیت حداقل دستمزد و حداقل نیاز یک فرد متوسط به کالری هستیم؟

شاید علت این باشد که در عدم تعیین حداقل دستمزد، کارفرماها با ساخت و پاخت با هم کارگر و کارمند بینوا و به شدت محتاج زنده ماندن را از هستی ساقط می نمایند!

این حرف، خیلی "حرف حساب" نیست؛ زیرا می توان شان انسانی هر کس، شاغل یا بیکار، را دلیلی بر این گرفت که دولت باید شرایط یک زندگی خوب و نسبتا آبرومند را، بی آنکه مجبور باشد بین معیشت و دستمزد رابطه برقرار کند، برای تک تک آحاد ایرانی فراهم نماید.

در این صورت، قطعا، اوضاع و احوال کار به مراتب بهتر خواهد شد؛ زیرا هم کارگرها و کارمندها مجبور نیستند چوب حراج به توانایی های حرفه ای، دانش، تجربه و تحصیلات و آموزش های ضمن خدمت و ضمن تحصیل بزنند و هم کارفرماها نیاز نمی بینند که به مراتب بیش از نیاز استخدام نمایند تا مسئولین و متولیان امور به دلیل اشتغالزایی آن ها قلم عفو بر خطاها و اشتباهات ایشان کشیده و مانع از این شوند که افراد بیگناهی که زیر دست خلافکارها کار می کنند از نان خوردن بیفتند!

+ نوشته شده در یکشنبه بیست و هفتم اسفند ۱۴۰۲ ساعت 14:48 توسط محمد ماکویی  |