درک مطلب!

حضرت رسول در یک سخنرانی فرمودند: "هر کس ذره ای خوبی یا بدی کند، در جهان آخرت نتیجه اش را خواهد دید"

مردی از میان جمع بلند شد و گفت: "حتی یک ذره؟"

حضرت پاسخ "آری" دادند.

این ماجرا دو بار دیگر تکرار شد و وقتی مرد برای بار سوم پاسخ پیامبر گرامی اسلام را شنید از حال رفته و بر زمین افتاد.

حضرت محمد(ص) با مشاهده این ماجرا فرمودند" به راستی که این مرد مطلب را درک کرد"

متاسفانه؛ ما در حالی که چنین الگوی گرانبهایی را در اختیار داریم، در زمینه درک مطالب، فقط پیام اینشتن، طوری حرف بزنید که مادر بزرگتان هم متوجه شود( که در جای خود بسیار با ارزش است)، را بر دیده منت نهاده ایم!

برای همین است که درک مطلب، از نظر ما، فقط در اینکه یک شعر ثقیل به نثر روان تبدیل شود و یا یک متن انگلیسی به فارسی برگردانده گردد خلاصه می شود.

در کشورهای پیشرفته و متمدن اوضاع اینگونه پیش نمی رود و مردم آنجاها مطالب را متفاوت از ما درک می کنند.

به عنوان مثال؛ در یک فیلم تقریبا مستند خارجی دیدم که هنگامی که دو دانش آموز شیطان و بازیگوش همکلاسی دارای معلولیت خود را به باد استهزا گرفتند، معلم کلاس از کوره در نرفت و با بیانات تند و استفاده از کلمات رکیک آن ها را سر جای خود ننشانید!

در عوض؛ صبح روز، بعد به همراه دو عدد ویلچر وارد کلاس شد و هر دو دانش آموز را وادار کرد در تمام مدت کلاس از آن ها استفاده کرده و حتی جهت استفاده از سرویس بهداشتی هم از ویلچر بلند نشوند.

اینگونه بود که دو دانش آموز بطور عملی متوجه شدند که افراد دارای معلولیت با چه مشکلات و مسائلی دست و پنجه نرم می کنند و تمسخر و استهزای آدم های اینگونه تا چه حد دور از انسانیت می باشد.

در مورد مسائل و مشکلات زیست محیطی هم ما فقط چیزهایی شنیده ایم و اصلا درکی از این واقعیت که چه بر سر نسل بشر خواهد آمد نداریم!

مثلا گرمایش جهانی از نظر ما فقط در این خلاصه می شود که در گرمای مرداد ماه وارد محل کار شده و با ادای "چقدر گرم شده" کنترل کولر را دست گرفته و اتاق را خنک خنک نماییم!

در چنین شرایطی؛ شاید اگر یک روز مدیر عامل شرکت یا دفتر کنترل کولر را از دسترس خارج ساخته و پرسنل را مجبور نماید کار را در زیر خنکای کولر انجام ندهند، کارکنان تا حدی متوجه بلایی که قرار است گرمای جهانی بر سر آدم ها بیاورد شوند!

خوانندگان گرامی به خاطر دارند! که در ابتدای یادداشت از این حرف زدیم که درک مطلب از نظر بسیاری از ما در تبدیل شعر سخت به نثر آسان خلاصه می شود.

در این ارتباط باید گفت که برخی اشعار و ابیات خود گویای این هستند که بسیاری از ما فقط از دور دستی بر آتش داریم و آنچنان که باید و شاید مطلب را درک نمی کنیم: آتش بگیر تا که ببینی چه می کشم احساس سوختن به تماشا نمی شود!

+ نوشته شده در پنجشنبه شانزدهم فروردین ۱۴۰۳ ساعت 13:47 توسط محمد ماکویی  |