جبر و اختیار در ماه عسل؟!

خانم کلباسی نیازی به معرفی شدن در ماه عسل نداشت چرا که بیشتر مردم می دانستند که برای این خیر ایرانی در سرزمین هندوستان مشکلی پیش آمده بود که به مدد پویش های مردمی و دخالت امور خارجه ختم به خیر شده است.

شاید آنچه در این میان دانسته نشده بود این بود که ایشان به علت اینکه در دو سفری که به کشورمان داشتند پدر و مادر را از دست داده بودند و روی این حساب تا زمان ماجرای اخیر دیدگاه خوبی به سرزمین مادری نداشتند.

علیرغم این که احسان علیخانی عادت دارد با سوالاتی که از میهمانان می پرسد بینندگان تلویزیونی را حسابی سورپرایز نماید پرسش "آیا فکر نمی کنید که حجت بر شما تمام شده و از این به بعد بهتر است کار خیر خود را در کشورتان ادامه دهید؟"* بسیاری را غافلگیر نمود.

در این باب فعلا با دیدگاه انسانی و جهانی خانم کلباسی که "بچه های همه دنیا به یک اندازه معصومیت دارند زیرا فقیر بودن هیچکدام آنها تقصیر خودشان نبوده است"* کاری نداریم.

در برنامه ماه عسل همه بینندگان تلویزیونی به وضوح متوجه شدند که بیشتر مشکلات و مسایل و پایین و بالای زندگی خانم کلباسی به تمایل و خواست خود ایشان رقم خورده است.یعنی هم خود ایشان سه شیفت کار کردن در انگلستان برای گذران زندگی را پسندیدند و به دوستان و همکلاسی ها اجازه ندادند که با اطلاع از اینکه بابا و مامان ایران نیستند کمک های پدران و مادران خود را روانه منزل خانم کلباسی نمایند و هم خود این دختر جوان بود که تشخیص داد وقت رفتن به خانه عمه و رقم زدن زندگی بهتر وی و اخوی شده است.آخرین انتخاب مهم زندگی که پیدا کردن بدترین جا برای کمک به افراد بی بضاعت بوده است نیز توسط ایشان رقم زده شده است هر چند یک پیاده شدن اتفاقی در اینکه کدامین مردم از کمک های انسان دوستانه او بهره مند شوند بسیار تاثیر گذار بوده است.

با اتمام ماجراها خانم کلباسی برای قدر دانی از مردم خوب ایران سر از ماه عسل در می آورد.او هنوز آشفته و سرگردان است و به گفته خویش برای هضم اتفاقات نیاز دارد که چند روزی را تنها باشد.اینجاست که احسان علیخانی به جای اینکه بر حق انتخاب وی صحه گذاشته و سوال "برنامه آینده تان چیست؟" را مطرح سازد پرسش خویش را به گونه ای عنوان می کند که کلباسی نمی تواند پاسخ "نه" را در بربر دوربین های تلویزیونی بر زبان بیاورد.

جدا از اینکه پرسش احسان یک جورهایی معنای معامله "مردم ایران اینقدر برای آزادی شما تلاش کرده اند و وقتش است که زحمات آن ها را تلافی کنید" می دهد به خانم کلباسی نشان می دهد که به سرزمینی وارد شده که در ماه عسلش هم حق اختیار را گرفته و چه باید بکند را برایش جا می اندازند.

موضوع فقط این نیست.اگر خانم کلباسی به خاطر رودروایستی ماه عسلی ماندن در ایران را برگزیند و خیال انجام کاری خیر را در سر بپروراند بزودی خواهد دانست که اختیار دار انتخاب کار خیر هم نخواهد بود و جواب های عجیب ولی واقعی "اگر فلان کار را بخواهی بکنی کمکت خواهیم کرد وگرنه خودت می دانی!" دشت می نماید.

*عبارات نقل به مضمون است