احترام یعنی این؟!

ما ایرانی ها از قدیم پز این را داده ایم که برای بزرگترها و پیشکسوت هایمان ارزش و اهمیتی به مراتب پیش از غربی ها قائل هستیم در حالی که در عمل واقعیت غیر از این می باشد.

شاید شما هم در میان دوستان و آشنایان کسی را بشناسید که بازنشسته یا مستمری بگیر است و چون سنی بالا دارد برای دریافت حقوق یا مستمری خویش مجبور است هر چند وقت یکبار نزد مسئول ذی ربط رفته و خودی نشان دهد تا عایدی او به تصور اینکه "دیگر زنده نیست" قطع نگردد.

قطعا انجام این کار برای کسانی که یک عمر با آبرو زندگی کرده اند و اینک در سنینی به سر می برند که نه تنها کوچکترین بی احترامی را براحتی نمی پذیرند بلکه هر حرف از دهان در رفته ای هم حسابی اذیتشان می کند بی اندازه ناراحت کننده و شرم آور است.

شاید اگر ما در عهد عتیق زندگی می کردیم می توانستیم با ادعای "کار دیگری نمی توان کرد" دلیل محکمه پسندی برای بی احترامی هایمان جفت و جور کنیم اما در عصر ارتباطات و اینترنت که سازمان بهشت زهرا براحتی قادر است آمار فوتی ها و درگذشتگان را به فوریت و آن لاین و حتی آن تایم(همان در لحظه خودمان) در اختیار سازمان بازنشستگی و سایر سازمان ها و نهاد ها و ارگان های ذیربط قرار دهد می توان چنین نکرد و در عوض ادعای "بزرگترها سرور ما هستند" را داشت!!؟

منتشر شده در روزنامه آفتاب یزد