آن چهار میلیون جا مانده؟!

علیرغم اینکه از پر و پا قرص ترین هواداران دکتر حسن روحانی هستم نمی توانم فرمایش ایشان که جاماندن چهار میلیون نفر از هموطنان از مشارکت در انتخابات ریاست جمهوری سال 96 را ناشی از کوتاهی های شورای محترم نگهبان و یا وزارت محترم کشور دانسته اند منطقی قلمداد نموده و آن را قابل خرده گیری به حساب نیاورم.

به عبارت دیگر اگر به ماجرا منطقی نظر بیندازیم خواهیم دید که بیشتر جا مانده ها از میان افرادی بوده اند که با هر بار پایان مهلت اخذ آرا "نگران نباش!تمدید می شود!" را بر زبان رانده اند.

در این باب متاسفانه مسئولین و دولتمردانی که در تمامی انتخابات ریاست جمهوری گذشته مشتاق بوده اند که جمله معروف "استقبال بیش از حد تصور بوده است" را بر زبان بیاورند نیز تقصیر داشته اند چرا که هیچ لزومی نداشته سطح توقع از مردم در شروع اخذ آرا کم باشد و بعد به تدریج این سطح توقع بالا برود.

برای اینکه مطلب بهتر جا بیفتد بهتر است به این سوال جواب بدهیم که آیا از شرکت در آزمون سراسری دانشگاهها کسی جا می ماند؟اگر جواب مثبت است آیا تعداد جا مانده ها با جا مانده های انتخابات ریاست جمهوری قابل مقایسه است؟

قطعا بخشی از تعداد بیشتر جا مانده های انتخابات به علت شور و شوق بیشتر مردم به ادامه تحصیل است اما باید در این باب متذکر گردید که دلیل اساسی اینکه کمتر کسی از کنکور سراسری جا می ماند این است که همه می دانند که درب حوزه های امتحانی راس ساعت مقرر و بخصوصی بسته شده و با مشاهده خیل مشتاقان نیز بازگشایی نخواهد شد.

در مورد اینکه دکتر حسن روحانی می باید قدر مردم رای دهنده را بدانند و کاری کنند که ایشان احساس خوبی از رای دادن به رییس جمهور منتخب بدست بیاورند شکی نیست اما این نیز بایسته است که ساکن کاخ ریاست جمهوری با مسایل و قضایا منطقی برخورد نموده و نگران ادای "خودتان دیر رفتید!" نباشند.

از این ها گذشته این کار درستی نیست که در مواقع نیاز دولت به مراجعات مردمی "هر موقع تشریف بیاورید قدمتان روی چشم" گفته شود اما وقتی مردم به دولتی ها نیاز دارند و این نیاز گاهی باعث می شود که ایشان کمی بعد از پایان ساعات اداری قدم رنجه نمایند در پاسخ به درخواستشان "خواب بودی!؟این چه وقت آمدن است؟!" گفته شود!

منتشر شده در روزنامه آفتاب یزد