سیب زمینی!؟

در کنکور سراسری قبول نشده بودم؛ اما آنقدر از مشاهده اسامی دوستان و آشنایان پذیرفته شده خوشحالی کرده و "دمش گرم!" گویان بالا و پایین می پریدم که مادر با عصبانیت تمام مرا مخاطب قرار داده و "سیب زمینی هم باید رگی داشته باشد" را به سمع من رسانید!

واقعیت این است که ما فقط حق داریم بابت آن خوشحالی دیگران شاد باشیم که از خوشحالی ما بیشتر نباشد!

مثلا؛ یک پذیرفته کاردانی حق ندارد از قبولی دوست در مقطع کارشناسی یا کارشناسی ارشد خوشحال باشد و آنی که در مقطع کارشناسی ارشد فارغ التحصیل شده نباید از اینکه می بیند دوست و همکلاسی در مقطع دکتری پذیرفته شده، شادی را به دل راه دهد!

درست است که در چنین مواقعی برای متهم نشدن به "عقده ای بودن" و "چشم دیدن موفقیت دیگران را نداشتن" تبریک عرض کرده و "واقعا نمی دانی چقدر خوشحال شدم" می گوییم؛ اما این دلیل نمی شود که در خفا و تنهایی و یا حضور در جمع خودمانی هم اظهار شادمانی نماییم!

برنارد شاو می گوید که اگر می خواهی در زندگی پیشرفت کنی، بالاتر از خود را ببین؛ اما اگر مایل هستی از حیات لذت ببری، پایین تر از خویش را ملاحظه کن!

متاسفانه؛ ما در امر تحصیل و ادامه آن همیشه چشم به بالاتر از خود دوخته ایم و شاید برای همین است که هیچوقت از تحصیل، آنطور که باید و شاید، لذت نمی بریم!

+ نوشته شده در چهارشنبه دوم خرداد ۱۴۰۳ ساعت 14:33 توسط محمد ماکویی  |