اسلامگراهای کراواتی!

در حال عبور از جلو هیات عزاداری بودم که تصویر مردی کراواتی توجهم را جلب نمود.

تضاد فراوان مابین رنگ مشکی نشانه عزا و رنگ قرمز کراوات باعث شد که کنجکاوی من بیشتر تحریک شده و جهت سر در آوردن از "خبر" به عکس نزدیکتر شوم و شرح آن را به دقت مطالعه نمایم:

عکس متعلق به مردی به نام " ادواردو انیلی" بود؛ زاده شده در ایتالیا و فرزند یک میلیاردر شناخته شده! وفق آنچه در "نوشته" آمده بود ادواردو پس از آشنایی با قرآن، به دین مبین اسلام مشرف شده و طی سفری به ایران با رهبر انقلاب هم دیدار می کنند.

متاسفانه، آنیلی آخر و عاقبت خوبی، در دنیا، پیدا نکرده و جسد بی جان او، بی انکه دلیل مرگ کاملا مشخص شود، در یکی از مناطق زادگاه یافت می شود.

نمی دانم "ادواردو" عکس غیر کراواتی نداشت، یا گردانندگان هیات ترجیح داده بودند برای جلب توجه عابرین از عکس کراواتی او نهایت حسن استفاده را بنمایند.

با این حال، معلوم نیست که اگر در حین یا بعد از اسلام آوردن "ادواردو آنیلی" به وی گفته می شد با کراوات نمی شود مسلمان شد و او باید میان "کراوات" و "اسلام" یکی را برگزیند؛ آیا باز هم می توانستیم تصویر وی را به عنوان یکی از مفاخر خود در روی هیات عزا داری بنشانیم!؟

سن و سال دارها خوب به خاطر دارند که در سال های نخستین پیروزی انقلاب کراواتی های زیادی بودند که در هیات های عزاداری و تکیه ها سینه می زدند و در مساجد به همراه سایرین نماز بر پای می داشتند.

در میان این کراواتی های اسلامگرا مرحوم مهندس مهدی بازرگان، به دلیل سمت و جایگاه ویژه ای که داشت، از سایرین شناخته شده تر بود و خوشبختانه خوش اقبال بود که مجبور نشد بین "کراوات" و "اسلام" یکی را بر گزیند.

نگارنده بدرستی نمی داند تکه ها و متلک ها و نگاه های خبیثانه ای که به دلیل تفکرات ضد لیبرالی نصیب کراواتی های مسلمان شد از کدامین زمان آغاز گردید و این گروه از اسلامگراها را از مساجد و تکیه ها و هیات های عزاداری اخراج کرد!

او آگاه این نیز نیست که چه تعداد از کراواتی هایی که مجبور شدند صحنه های بزرگ سیاسی، اجتماعی و عبادی را برای همیشه ترک گویند خودشان ماندند و علیرغم استفاده از کراوات، آیین های مذهبی مورد علاقه را بصورت فردا به جای آورند و کدامین شمار از کراواتی های مسلمان برای ماندن در میدان قبول کردند خود را آنطور که قلبا نیستند معرف حضور دیگران نمایند!

با این حال، ایمان کامل دارم که اگر حساب و کتابی در روز قیامت در کار باشد، که حتما هست، آن هایی که برای فصل کردن آمده اند و در دوران حیات خیلی ها را مجبور کردند بین "اسلام" و "کراوات" دست به انتخاب بزنند هنگامی که در برابر پرسش اساسی "آیین ما این بود؟" قرار گیرند، کوچکترین حرفی برای گفتن نخواهند داشت و تنها می توانند در نهایت شرمساری سر و کله و چشمان خود را پایین بیندازند!

+ نوشته شده در پنجشنبه بیست و نهم تیر ۱۴۰۲ ساعت 13:10 توسط محمد ماکویی  |