قبول مسئولیت به چه می گویند!؟

در همه کشورها پدیده پذیرش مسئولیت خطای زیردست و کهتر توسط مقام بالاتر و مهتر، کمابیش، وجود دارد.

این کار فی نفسه بد نیست. هر چند این امر در مواردی، ضمن اینکه موجبات عدم تنبیه خطاکار و تکرار می گردد، باعث می شود که مقام بالادستی، تنها "احسنت" و "دست مریزاد" را به عنوان تاوان خطای صورت گرفته دشت نماید.

به عبارت دیگر، اینکه، به ویژه در سرزمین ما، بسیاری از مقامات بالادستی مسئولیت خطاها و اشتباهات پایین دستی ها را می پذیرند، بیش از احساس مسئولیت آن ها از اعتقاد راسخ به "اتفاق خاصی نخواهد افتاد" نشات می گیرد.

برای اینکه مطلب بهتر درک شود، بهتر است صحنه ای از فیلم زیبای "اخراجی ها" را در نظر بگیریم.

در صحنه اشاره نشده! بخوبی دیده می شود که وقتی فرمانده ارشد حکم به اخراج "اخراجی ها" می دهد، فرمانده با پذیرش مسئولیت خطای خطاکاران، بلافاصله قبول زحمت کرده و به فوریت هر چه تمامتر و با دادن فرمان "بشینن!برپا!" شروعبه تنبیه خود می نماید.

لذا، اگر در فاجعه ساقط کردن هواپیمای خودی توسط موشک های آشنا، یکی از مسئولین و متصدیان امر قبول مسئولیت کرده و، ولو بصورت نمایشی و فرمایشی، ده دور دور استادیوم آزادی سینه خیز می رفت، قطعا، آلام داغداران فاجعه را بیش از بیاناتی در مایه های "تمام مسئولیت را می پذیرم" و "کاش در هواپیما بودم" تسکین می داد!