پیشداوری نکنید!؟

راس ساعت خاصی از خانه خارج شده و در زمان مشخصی به منزل مراجعت می کردم.

با اینکه از کم و کیف کارم اطلاعی نداشت، از این وضعیت کاملا راضی به نظر می رسید و لذا مهم نمی دید که از نتیجه و برآیند کاری من و سایر همکاران برای اداره امور کشور، که تقریبا هیچ بود، سر در بیاورد.

با بیست و اندی سال سابقه کار، فعالیت را ترک گفته و سر از کاری که زمان مشخصی نداشت سر در آوردم.

با وجودی که این بار کار مردم را بهتر راه می انداختم کاملا ناراضی بود و لذا با بیان بارها و بارهای " نمی دانم چه می کنی؟" پاسخ تکراری "کار بدی نمی کنم" را دشت می کرد.

متاسفانه باید پذیرفت که ما در کشوری زندگی می کنیم که بیشتر مردم به آن ها که سر ساعت مقرری از خانه خارج شده و در زمان مشخصی به خانه بر می گردند به دیده احترام نگریسته و آنانی که کارشان زمان مشخصی ندارد را یک پا خلافکار درست و حسابی محسوب می کنند.

آنانی که چنین قضاوت هایی دارند معمولا لازم نمی بینند که برای پیشداوری خود سند و مدرک در اختیار داشته باشند و "رنگ رخسار خبر می دهد از حال درون" را دلیل کافی برای خوب دانستن بعضی کارها و بد دیدن برخی فعالیت ها می گیرند.

اینشتن می گوید که مبارزه با پیشداوری مردم از شکافتن هسته اتم سخت تر است.

قطعا اینشتن درست گفته است، اما نامبرده اگر می دانست که مبارزه با این پیشداوری در سرزمین هایی همانند روسیه که تولستوی* را در میانشان دارند به هیچ وجه قابل قیاس با کشور ضرب المثل ها** نیست، قطعا به مردمان برخی جاها توصیه می کرد که به همان شکافتن هسته اتم مشغول بوده و کاری با پیشداوری ها نداشته باشند!

*تولستوی می گوید:"بدترین جملات این است. همه اینطورند"

**یک ضرب المثل معروف ایرانی که بیش از اغلب ضرب المثل ها مورد استفاده مردم قرار می گیرد چنین می گوید:" خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو"