علم بهتر است یا مدرک؟!

داشتن علم و مدرک توامان چیز خیلی خوبی است، اما آیا اگر روزی شما را مخیر کنند که بین دارا بودن مدرک بی علم و علم بی مدرک یکی را انتخاب کنید، کدام را بر می گزینید؟

چنانچه موضوع را از منظر اخلاقی مورد توجه قرار دهیم خواهیم دید که داشتن علم بی مدرک بسیار بهتر از دارا بودن مدرک بی علم می باشد.با این حال اگر ماجرا از منظر قانونی نگریسته شود موضوع کمی تا قسمتی متفاوت خواهد بود.

دیپلمه ای را در نظر بگیرید( نمی دانم این روزها به دیپلمه سابق چه می گویند) که به مدد مطالعات فراوان و ایجاد مزاحمت های دایم برای اهل فن بیش از هر فارغ التحصیل رشته پزشکی از علم طبابت سر در می آورد.

از آن سو، یک دانش آموخته رشته پزشکی را مجسم نمایید که به علت گزینش ناجور و بی تفاوتی کامل نسبت به درس و مشق، حتی از درمان یک سرماخوردگی ساده عاجز بوده و در برابر شنیدن "آبریزش بینی دارم"( یا استماع دیگر داشته ها!؟) چیزی جز "نگران نباشید! خودش خوب می شود" نمی گوید.

اگر قرار باشد با چنین تصوراتی خود را جای یکی از دو طرف مورد اشاره قرار دهید، کدام را انتخاب می کنید؟

فرض کنید با نشستن سر جای اولی، برای خود دکان دستگاه راه انداخته و با پذیرش مشتری های فراوان و نیازمند به مداوای انواع و اقسام بیماری ها و امراض خوب شدنی و خوب نشدنی مشغول هستید.

قطعا در این هنگام، زودتر از آنچه فکرش را بکنید لو رفته و باید پاسخگوی "کی به تو مجز داده است؟" گردید.

این در حالی است که قرار داشتن در جای دومی بسیار راحت تر است، زیرا حتی اگر در اثر شدت شکایات واصله به نهادها و سازمان ها و ادارات ذیربط به حضور طلبیده شوید، "کی به تو مدرک داده است؟" را گواه گرفته و خاطر جمع می شوید که چون مشکل از ناحیه دیگری آب خورده است، می توانید حالا حالاها کارتان را به سبک و سیاق سابق و نحو اقبح ادامه دهید!