لطفا "تولید مثل" نکنید!؟

در عوالم گیاهی و جانوری که موجودات زنده بر مبنای طبیعت یا غریزه دست به تولید مثل می زنند، درست کردن موجودی همانند خود امری شایسته است، زیرا در نبود آن بحث انقراض پیش می آید که آدمی را هم مشمول عنایت خویش می گرداند.

در عالم انسانی، فقط غریزه و سرشت نیست که موجب تولید مثل می گردد، زیرا احساسات و عواطف و عقل و منطق پا پیش گذاشته و تولید مثل را بیشتر یا کمتر از حد نیاز جلو می برند.

قطعا در تولید مثل انسانی فقط بحث کمیت مطرح نیست و انسان ها نباید فقط برای اینکه نسلشان منقرض نشود دست به تولید مثل بزنند.

این امر از آنجا اشکال دارد که آدمی دارای عقل و احساس است و این هر دو به او نشان می دهد که نه تنها می تواند بهتر از پدر و مادر زندگی کند، بلکه شایسته نیست که در برابر این حق و توانایی بهتر زندگی کردن، "نه" اورده و "نمی خواهم" بگوید.

در این باب باید گفت که تولید مثل نکردن(بر خلاف تولید مثل کردن) کاری آسان نیست، زیرا برای این کار، فرد باید آمادگی پذیرش تغییرات در خود و اعمال تغییرات در دیگری را داشته باشد.

پذیرش تغییر مستلزم آگاهی و قبول اشتباه است; یعنی تا زمانی که فردی اهل خواندن و شنیدن و دیدن خوب و درست و حسابی نباشد قادر نیست بین علوم جدید و دانش قدیم رابطه برقرار کرده و به نتایجی همچون "چقدر اشتباه می کردم" برسد.

متاسفانه ما ایرانی ها در هر سه مقوله خواندن، شنیدن و دیدن ضعیف عمل می کنیم. در مقوله خواندن، سرانه مطالعه بسیار پایین داریم; در مقوله شنیدن، گوش کردن و نشنیدن(به مفهوم درک نکردن) و اطاعات بی قید و شرط را آموخته ایم(یعنی بهمان آموزش داده اند!) و در زمینه دیدن، ترجیح می دهیم با مشاهده کلیپ های تهیه شده توسط ایران بین های خارجی، از مکان های دیدنی کشورمان سر در آورده و پی به وجود زیبایی های موجود در سرزمین عزیزمان ببریم.

در کشور ما آن هایی که خوب درس خوانده اند "مثل من شو" می گویند و آن هایی که خوب درس نخوانده اند "مثل من نشو" بر زبان می آورند.

 با این حال، اگر از دروسی چون ریاضی و فیزیک و شیمی و زیست شناسی و غیره فاصله گرفته و کمی به درس های زندگی که باید در محیط خانه و خانواده و مدرسه و دانشگاه آموخته شوند توجه نماییم متوجه تولید مثل وحشتناک ما ایرانی ها می گردیم.

معمولا بچه های ایرانی به همان بدی پدرانشان رانندگی کرده و به همان نادرستی والدینشان زباله ها را در کوچه و خیابان رها می سازند. آن ها همان عقاید و اعتقادات پدرانشان را دارند و همان خطاها و اشتباهات به وجود آورندگان خود را تکرار می کنند.

جالب این است که در موارد نادر، این بچه ها هستند که از مثل قبلی ها شدن به ستوه آمده و به دلیل شرایط اجتماعی( بهتر بگوییم تغییر شرایط اجتماعی) یا مواجهه با خارج نشینان و یا دشت خبرهای رسیده از سرزمین های بیگانه سعی می کنند در خود و دور و بری ها تغییر ایجاد کنند.

تاسف بار این است که چون سرمنشا این تغییرات جای درستی نیست، تغییر مثبت و مناسبی به حساب نیامده و در کشور، رشد و بالندگی و شکوفایی ایجاد نمی نماید.

در مورد چنین تغییراتی باید گفت که معمولا انگشت اتهام به سوی تغییر کننده دراز نشده و در عوض عموما این بابا و مامان ها هستند که مستحق شنیدن و دشت "کاش دست کم تولید مثل کرده بودید!" شمرده می شوند.

منتشر شده در روزنامه آفتاب یزد